Czerniowce (Чернівці, Cernauti, Czernowitz, טשערנאָוויץ) , to miasto w południowo-zachodniej Ukrainie, nad rzeką Prut. Pierwsza wzmianka o tym mieści epochodzi z około 1408 r. Miasto ma bogatą historię: było częścią Mołdawii i Imperium Osmańskiego. W 1849 r. stało się stolicą Księstwa Bukowiny.
W 1775 r. stało się częścią rozległego i wielonarodowego imperium Habsburgów. Przynależność do Cesarstwa Austro-Węgierskiego odcisnęła swój niepowtarzalny ślad na architekturze Czerniowiec, zwłaszcza w starej części miasta. Jak pisał niemiecki pisarz Georg Heintzen:
W pół drogi między Kijowem i Bukaresztem, między Krakowem i Odessą – miasto to było niepisaną stolicą Europy, gdzie śpiewały najpiękniejsze soprany koloraturowe, woźnice sprzeczali się o Karla Krausa, chodniki zamiatano bukietami róż, a księgarń było więcej niż piekarni
W latach 1918–1940 Czerniowce należały do Rumunii. Później, w wyniku ustaleń paktu Ribbentrop-Mołotow stały się częscią ZSRR. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej miasto ponownie znalazło się w granicach Rumunii. W 1944 r. wraz z nadejściem frontu stało się ponownie częścią Związku Radzieckiego – Ukraińskiej SRR. Po pierestrojce i upadku Związku Radzieckiego w 1991 r. Czerniowce znalazły się w granicach nowego państwa ukraińskiego.
Jezuici przybyli do Czerniowiec dzięki, osiadłemu w Czerniowcach, arcybiskupowi Zygmuntowi Szczęsnemu Felińskiemu. W 1885 r. ofiarował on swój dom jezuito, w którym otworzyli oni kaplicę. Dom posiadał 11 pokoi. Drugi dom przerobiono na kaplicę publiczną, w której głoszono kazania po polsku i po niemiecku. Kościół pw. Majśw. Serca Jezusowego zbudowano w latach 1891-94 na gruncie otrzymanym od miasta. Pomysłodawcą jego budowy był ówczesny przełożony czerniowieckich jezuitów o. Franciszek Eberhard. Kosciół ten konsekrował 25 października 1894 r. arcybiskup Seweryn Morawski. Obok kościoła jezuici zbudowali dom zakonny, w którym jezuici zamieszkali 27 października 1894 r.
Oprócz zwyczajnej pracy duszpasterskiej, jezuici podjęli się prowadzenia Sodalicji Mariańskiej oraz katechez w szkołach ludowych. Dużym zadaniem powierzonym jezuitom przez arcybiskupa lwowskiego Józefa Bilczewskiego była misja jednania dwóch skonfliktowanych nacji – Polaków i Niemców zamieszkujących Czerniowce. W 1924 r. decyzją ówczesnego Generała zakonu o. Włodzimierza Ledóchowskiego, misja w Czerniowcach została włączona do nowoutworzonej misji rumuńskiej, która w 1937 została przekształcona w vice prowincję. Ostatnim superiorem był o. Władysław Kumorowicz, który od 1941 r. był rónież wikariuszem generalnym dla Bukowiny. W 1944 został on deportowany do obozu pracy najpierw w Mongolii, a następnie w Kazachstanie. Mógł powrócić do Polski dopiero w 1956 r. w ramach akcji repatriacyjnej polskich obywateli znajdujących się w ZSRR.
Podczas komunizmu kościół jezuitów w czerniowcach pozostawał zamknięty i służył jako archiwum państwowe. Stan ten spowodował znaczne zniszczenia elewacji kościoła, jak zwłaszcza jego przestrzeni wewnątrz. Kościół udało się odzyskać w 2010 r. Kościół nadal jest w trudnym stanie, remont postępuje powoli. Tym niemniej świątynia służy wiernym odnowionej parafii.
